Kanibalizm w komunistycznej Rosji

Szokujące zdjęcia pokazują deprawację chłopów zmuszonych do jedzenia ludzkiego mięsa w czasie głodu w Rosji w latach 1920

• Głód w Rosji 1921-22, znany jako głód powołżański miał miejsce w bolszewickiej Rosji
• Rozpoczął się wczesną wiosną 1921 i trwał przez 1922
• Wojna domowa i polityka Lenina rekwirowania żywności od chłopów wywołały niszczący zorganizowany przez człowieka głód
• Dotknął około 30 mln ludzi, zmarło około 5 mln
• Więcej szokujących zdjęć pod linkiem.

Stojący z poważnymi minami w swoich grubych zimowych płaszczach przy stole załadowanym częściami ciał dzieci, to smutne zdjęcie pary pokazujące jak głodujący ludzie praktykowali kanibalizm by przeżyć w czasie zorganizowanego przez człowieka głodu w Rosji w latach 1920. W tej katastrofie zmarło ponad 5 mln ludzi, która rozpoczęła się w 1921 i trwała przez 1922.

Rosyjski komunistyczny rewolucjonista  Władimir Iljicz Uljanow, lepiej znany jako Lenin, rządził krajem od 1917. Z pogardą dla cierpiących rodaków zarządził rekwirowanie żywności od biednych. Bolszewicka partia Lenina uważała, że chłopi czynnie próbowali osłabiać wysiłki wojenne, i odbierając im żywność zmniejszy ich siłę.

Głód mógł łatwo się zakorzenić się z powodu problemów gospodarczych wywołanych przez I wojnę światową, 5-letnią wojnę domową, i suszę w 1921, co doprowadziło do niedożywienia 30 mln Rosjan. Kiedy Lenin zadeklarował ‚niech chłopi głodują’, rezultatem było zmuszenie ich do handlu ludzkim mięsem na czarnym rynku.

Rosyjscy naukowcy wcześniej badali i skatalogowali przykłady kanibalizmu i jedzenia ciał, i w jednym przypadku opisali jak kobieta odmówiła wydania ciała swojego zmarłego małżonka, bo wykorzystywała je jako mięso.

Głodujących wieśniaków widziano odkopujących niedawno pochowanych by zdobyć ich ciała, jak również jedzących trawę i zwierzęta wcześniej traktowane jako domowe.

Policja nie podjęła żadnych działań, bo kanibalizm uważano za legalną metodę przetrwania.

W końcu przyjechali pracownicy pomocowi z Ameryki i Europy i w 1921jeden z nich napisał przewracającą żołądek relację o tym co widzieli: ‚Rodziny zabijały i zjadały ojców, dziadków i dzieci’.

‚Powszechne były pogłoski o kiełbasach przygotowanych z ludzkich ciał, mimo że oficjalnie im zaprzeczano. Na targu, pomiędzy przeklinającymi się przekupkami, słychać było groźby zrobienia z kogoś kiełbasy’.

Inne niepokojące zdjęcia z okresu głodu pokazują dzieci dotknięte ostrym niedożywieniem, ich brzuszki napuchnięte i widoczna jest niemal każda kość.

Jednym z najbardziej dotkniętych miejsc było miasto Samara w południowo-wschodniej części europejskiej Rosji u zbiegu rzek Wołga i Samara.

Początkowo Lenin odrzucał pomoc z poza Rosji, bo uważał to za ingerencję innych krajów.

W 1921 do miasta przybył badacz polarny Fridtjof  Nansen i był przerażony tym co zobaczył – niemal całe miasto umierało z głodu. Zebrał 40 mld franków szwajcarskich i ustanowił do 900 miejsc w których ludzie mogli otrzymać żywność. W końcu Lenin dał się przekonać by wpuścić międzynarodowe agencje pomocowe i za swoją pracę Nansen dostał Pokojową Nagrodę Nobla.

American Relief Administration, której powiedziano, że nie mogła pomagać w 1919, dostała dostęp do chorych i głodujących w 1921, i dostarczała wielką pomoc razem z europejskimi agencjami takimi jak Save The Children.

W 1924, wkrótce po głodzie, Lenin zmarł, i zastąpił go Józef Stalin, który został liderem Związku Sowieckiego.

Sarah Dean

Tłum. Ola gordon

Źródło: http://www.dailymail.co.uk/news/article-4076244/Distressing-photos-1920s-Russian-famine-turned-hopeless-peasants-cannibals-five-million-people-starved-death.html#ixzz4UPOxOq3

głódkomunizmRosjaUkraina